sábado, 30 de junio de 2012

Traduición d'una parte del llibru de Harry Potter

Bonu xenti agora que yiá estíu decidí aproveitare'l tiempu pa traducire cousas a la nuesa llingua... Ya séi que a vegás escribo n'asturianu, outras en llïonés, outras en mirandés... Peiru ista vegá traigo-vos una torna a la nuesa llingua de Harry Potter ya'l prisioneiru d'Azkhaban nuna mezcla de asturianu cun llïonés... Esperu que preste-vos. Nun llega al capítulu peiru ye ricu en vocabulariu.


1
Carpies mensaxeires


Harry Potter yera, en mueitos sentíos, un rapaz distintu. Pur un llau, les vacaciones d'estíu gustáben-y menos que qualesquier outra época de l'annu; ya pur outru, deseyaba de verdá facere ls deberes, peiru tenía que face-los a dafurtu, mueitu entrada la nueite. Ya amás, Harry Potter yera un magu.

Yera quasi medianueite ya taba tumbáu na camba, boca embaxo, amuntulláu ente les mantes, fasta la tiesta, cumu nuna tienda de campanna. Nuna man tenía la llinterna ya, abiertu cima del coxín, había un llibru xigante, encuadernáu en piel (Hestoria de la maxa, de Adalbert Waffling). Harry recamburaba la páxina cula punta de la sua pluma de belordillu, cul cennu fruncíu, guetandu daquéi que sirviría pala sua redaición sobre: <<La inutilidá de la quema de bruxes nel sieglu XIV>>.

La pluma detenióu-se na parte superior d'un párrafu que-y podía sere útil. Harry xubióu-se les antiparres redondes, acercóu la llinterna al llibru ya lleió:

Na edá media, ls non magos (denominaos Maggles) sentíen facia la maxa una especial terrexida; peiru nun yeren mueitu duechos en reconoce-la. Nes rares ocasiones en que prindaben a un auténticu bruxu ou bruxa, la quema nun surdía efeutu. La bruxa ou l bruxu ralizaba un cenciellu encantamientu pa enfriare les llames ya llueu finxía que s'atafallaba del dolor aína que s'antroxaba del suave coscolléu. A Wendelin la bruxa, prestaba-y tantu sere quemada que dexóu-se prindare nun menos de cuarenta vegaes cun distintos aspeutos.

Harry ponióu-se la pluma ente ls dentes ya guetóu baxu l coxín, l tinteiru ya un rollu de pergamín. Amodo ya cun mueitu cuidáu destapóu l tinteiru, moyóu la pluma ya entamóu a escribire, atayóu a escueitare de xemes en quandu, purque si dalgún dels Dursley, al pasare facia el llavabu, oyía l resgare de la pluma, sedría mueitu probable que enzarraran-lu baxu llave fasta l final de l'estíu nel armariu qu'había debaxo de la escalada.
La familia Dursley, que vivía nel númberu 4 de Privet Drive, yera l motivu de que Harry nun pudiere tenere nenca vacaciones d'estíu. Tíu Vernon, tía Petunia ya l sou fíu Dudley yeren ls únicos parientes vivos que tenía Harry. Yeren Muggles, ya la sua actitú facía la maxa yera mueitu medieval. A cá dels Dursley nenca boquiaba-se als pais muertos de Harry, que fueron bruxos. Mientres annos tía Petunia ya Tíu Vernon teníen albergáu la esperanza de desenraizare, l que Harry tenía de magu, teniéndu-lu bien suxetu. Irritaba-ys nun tene-lu llográu ya vivíen cun l'angustia de que daquién pudiere descubrire que Harry tenía estudiáu dos annos nel Colexu Hogwarts de Maxa ya Encantamientos. L'únicu que podíen facere ls Dursley naqueillos díes yera guardare baxu llave ls llibros de fechizos, la varina máxica, l caldeiru ya l'escoba a l'aniciu de les vaciones ya esquita-y que falara culs vecinos.
Pa Harry, respresentóu un grave problema que-y quitaran ls llibros, purque ls profesores de Hogwarts teníen-y puesto mueitos deberes pa l'estíu. Un dels trabayos menos agradables, sobre pociones pa empequeñire, yera pal profesor menos estimáu pur Harry, Snape, que taría encantáu de tenere una escusa cula que cardare a Harry demientres un mes. Asina que la primeira selmana d'estíu aproveitóu la oportunidá: mientres tíu Vernon, tía Petunia ya Dudley taben nel xardín atobandu l nuevu coite d'empresa de tíu Vernon (En voz mueito alto, pa que'l vecinderu enterara-se), Harry foi a la planta baxa, escerroxó la pesllera de l'armariu de embaxo de les escalaes, coxóu dalgunos llibros ya despintóu-los nel sou casal. Mientres nun dexara manxes de tinta nes sábanes, ls Dursley nun tendríen purqué entera-se de que aproveitaba les nueites pa deprendere maxa.

Harry nun quería problemes culs sous tíos ya menos en aqueillos momentos, purque taben enfadaos cun eilli, ya tou purque quandu llevaba una selmana de vaciones recibióu una llamada d'un companneiru magu.
Ron Weasley que yera un de los meyores amigos que Harry tenía nel colexu, yera d'una familia de magos. Istu significaba que sabía mueites mais cousas, que, Harry inoraba, peiru nenca tenía utilizao el teléfonu.
Pur desgracia foi tíu Vernon quin respondióu:
-¿Diga?
Harry que taba n'esi momentu nel sou cuartu, quedóu-se de piedra al oyer que yera Ron quin respondía.
-¿Hola?¿Hola?¿Me oi?¡Quixera falare cun Harry Potter!
Ron daba tales glayíos que tíu Vernon dióu un saltu ya

allonnóu-se-lu pulu menos mediu metru, adicándu-lu cun furia ya sollapu.
-¿Quién ye?- escarrapizóu en direición facia l'auricular-. ¿Quién ye?
-¡Ron Weasley! -glayóu Ron de la mesma , cumu si tíu Vernon ya eilli tuvieren encomunicandu-se dende ls estremos d'un campu de fútbol-. Sou un amigu de Harry, del colexu.
Ls minúsculos güeyos de tíu Vernon tornaron-se facia Harry que taba inmovilizáu -.
-Equí nun vive nengún Harry Potter!- glayóu tíu Vernon, manteniendu l teléfonu a puntu d'estallare-. ¡Nun séi de que colexu fala! ¡Nun vuelva a llamare equí! ¡ Nun s'acerque a la mía familia!
Pingóu l teléfonu cumu quin se deprende d'un tarannón velenousu.
La resma que siguióu foi una de les piores que-y teníen echao.


-¡Cumu t'atreves a da-y isti númeru a xente cumu... cumu... Cumu tú!- Glayóu-y tíu Vernon, salpicandu-lu de cuspe.

Ron, comprendióu que puxo a Harry nun apuru, purquéi nun tornóu a llamare. La meyor amiga de Harry n'Hogwarts, Hermione Granger, tampoucu lu llamóu. Harry imaxinaba-se que Ron dixo que nun lu llamara , istu yera una pena, purqué ls pais d'Hermione, la bruxa mais intelixente de la clas de Harry, yeren muggles, ya eilla sabía mueitu bien cumu utilizar el teléfonu, ya posiblemente tendría teníu tautu abondo pa nun revelare qu'estudiaba n'Hogwarts.
De maneira que Harry tenía permanecíu cinco llargues selmanes ensin tenere noticia dels sous amigos magos, ya aquel estíu taba resultandu quasi tan desagradable cumu l'anterior. Solu había una pequenna meyora: dempués de xurare que nun la utilizaría pa enviare mensaxes a nengún dels sous amigos. A Harry permitierun-y sacare pulas nueites a Hedwig la sua carpia. Tíu Vernon acedióu debíu a l'escupuliciu qu'armaba Hedwig quandu permanecía tol tiempu enzarrada.

Espeiru que vos haya prestado.  

No hay comentarios:

Publicar un comentario